Molly, dört yaşındaki oğluna gün boyunca tek başına bakmaktan bitap düştüğü ve “akşama eve erken gelirim” diyen eşini sabırla beklediği bir gece, etrafını bambaşka gözlerle inceleyerek hayat seçimlerini sorgulamaya başlar. Neden sürekli bu kadar yorgun hissettiğine bir anlam yüklemeye çalışır. Eve “üç saat gecikmeli teşrif eden” eşi kapıdan içeri girer girmez, “çıkıp hava almazsam, aklımı kaçıracağım” der ve kendini sokağa atar. Mahallesi Park Slope’da bir boy yürürken, aynı sokakta oturan bir arkadaşına rastlar. “Bir içkiye ihtiyacın var gibi bir halin var. Mahalle barına birkaç arkadaşımla buluşmaya gidiyorum. Benimle gelmen lazım” teklifi karşısında, önce naz niyaz yapar. 10 dakikaya, kendini barda barmenden bira isterken bulur. Eve döndüğünde sürpriz bir sahne yaşanır. Eşi, alt katta bıraktığı telefonu yanına getirirken sorar:

“Mitchell kim?”