Bazı kalıp cümleler motivasyon konuşmalarının vazgeçilmezi olarak zihnimizde kazılıdır ve biz “hayallerimizi büyük tutmaya, sınırsız düşünmeye, kalıpları aşmaya” hiç yaklaşmadığımızda bile, dileklerimiz arasında bunlar hep ilk sırada, dilimizin ucundadır. Kendi sınırlarımızı aşma, yaratıcılığımızı ortaya çıkartma fikri, cazibesini hiç kaybetmez. Bu da bir süredir mümkün ve yeni dünyanın sunduklarını heyecanla keşfederken sıra kendi kapasitemizin sınırlarını gerçekten aşmaya geldi. Henüz tam olarak neye evrileceğini, nasıl dönüşümler geçirerek hayatımızı etkileyen hangi alanların parçası olacağını kestiremediğimiz yapay zekâ (AI) yazılımlarıyla hayal etmek, tasarlamak, yaratmak mümkün. Sanata, tasarıma, mimariye adapte oluşunu deneyimliyoruz; artısını, eksisini ve gelecekte yaratacağı dönüşümleri ise heyecanla öngörmeye çalışıyoruz.

Kırılma noktası olacak bir dönüşümün başlangıcı olarak yapay zekânın yaratıcı alanların kalıcı bir aracına dönüşmesi ve gelişmeye devam ederken soru işaretlerini, tedirginlikleri beraberinde getirmesi korunaklı alanlarımızdan çıkmadan önceki ilk refleksimiz. Ancak yapay zekânın insan iş gücünün yerini almasının pek olası olmadığını fark ettikçe rahatlayıp oyun alanını keşfetmeye gönül rahatlığıyla geri dönüyoruz. Kaldı ki güncel olan davet beklemiyor. “Nasıl anlatacağımı bilemiyorum” dediğimiz rüyalarımızı bile görselleştirmenin bir yöntemi yaratıldı. Midjourney, DALL-E ve daha az bilinen ama aynı mantıkla yani kelimeleri görsele dönüştürme ana fikriyle çalışan yazılımlar, en çok da sağladığı zaman tasarrufu, verimlilik ve olasılıkları en iyi versiyonlarda test edebilme artılarıyla mimari ve iç mimaride müthiş bir araca dönüştü. Yaratıcılığı ya da yeteneği köreltmesi üzerine fikirler ortaya atılırken; hem uluslararası mimarlık ofisleri hem bireysel tasarımcılar tam aksine teknik detaylara gömülmek yerine, yaratıcı olmaya daha çok vakitleri kaldığı yorumlarıyla bu fikri çürüttüler.