Çağdaş sanatı neden anlayamadığımız üzerine düşünmek, bunu yaparken eleştirelliği bir kenara bırakıp durumu değerlendirmek, çok yönlü irdelemek toplumsal alışkanlıklarımız arasında mevcut diyemeyiz gönül rahatlığıyla. Sanat bizi konuşmaya, üzerine düşünmeye, başka açılardan bakmaya, hissetmeye yönlendirir, bir buluşma alanı yaratır ve bunun aksi bir yöne gidip sormaktan, konuşmaktan kaçındığımızda da ondan uzaklaşırız.

Çağdaş sanat üzerine eleştirilerin neden bu denli “anlamama/anlamlandıramama” kaynaklı olduğunu kurcalamak, ilişkimizin nerede derinleştiği, nerede koptuğuna bakmak bir yargıya varmayı değil, ileri doğru atılacak bir adımı tetiklesin isteriz. Sanat sayısız yenilikle, sayısız eleştiri ve kırılan sayısız kalıpla tarihini her gün güncelleyerek yazıyor. Geçmişin yenisi yarın yeni olmaya, soru sordurmaya, düşündürtmeye devam edemez. Keşfetmek, meraklı bir çocuk gibi yeni soruları aklımızın ucundan hiç geçmeyecek yöntemlerle sordurmak, kimi zaman dilini değiştirmek, kimi zaman görünmezlik pelerinini üzerine geçirip sadece bir fikirle şaşırtmak, zihnimize oyunlar oynatmak, birlikte dönüşmek, birlikte var etmek, başka bakış açıları kazanmak sanattan aldıklarımızın bir kısmı sadece.