Ataerkil düzendeki toplumların odaklandığı heteroseksüel kalıplar, diğer ilişkilerin yanında üstün kılınıyor. Bununla beraber, kuir ilişkilenme türlerine herhangi bir alan açılmıyor. Fakat dünya modernleştikçe, birçok ülkenin kuir ilişkileri hukuki olarak tanımaya ve alan açmaya başlandığını söylemek mümkün. Henüz bu konuda hukuki ya da sosyolojik olarak hazır olmadığını iddia eden ve buna bir alan açmayan ülkeler arasında yer alan Türkiye de, gitgide muhafazakârlaşan bir sistem ile yönetiliyor. Son zamanlarda artan LGBTİ+ nefreti, aslında sadece komünite dışında kalan insanlarla olan bağları değil, kendi içindeki ilişkilenme dinamiklerini de olumsuz etkiliyor. Sosyal olarak bunu görebiliyoruz.

Heteroseksüel ilişkileri norm olarak kabul etmiş toplumlarda hukuki, sosyal, aile vb. temel alanlarda kuir ilişkilerin yok sayılması, bu ilişki içindeki bireylerin birbirleriyle olan bağlarının oluşmasında büyük bir engel teşkil ediyor. Çünkü ilişki içindeki bireyler, toplumsal olarak bir geçerliliği olmayan bağda, birbirlerine karşı sorumluluk hissetmiyor. Topluma herhangi bir resmi törenle bunu ispatlama alanları olmadığı için de, aslında ilişkileri pamuk ipliğine bağlı bir düzende devam ediyor. Bunun aksiyle karşılaşmak, tabii ki mümkün. 30 yaşındaki finans uzmanı Serkan, “Partnerimle yaklaşık 10 yıldır bir ilişki içindeyiz, yedi yıldır da birlikte yaşıyoruz. İlişkimizin resmi alanda bir geçerliliği olmasa bile, biz onaylanmaya ihtiyaç duymadan bir ilişki yaşamaya çalışan bir çiftiz. Birbirimize alanlar bırakıp bu alanlarda da kendi özgürlük ihtiyacımızı, ilişki sorumluluğu ile birlikte yerine getiriyoruz. Örnek vermem gerekirse, hiçbir zaman açık ilişkiyi resmi olarak konuşmasak da, birbirimize bunun bilgisi verildiği takdirde aslında başkalarıyla da seks yapabilecek alan açtık. Belki de bu şeffaflık, bize aslında toplumun çeşitli alanlardaki onayına ihtiyaç duymadan da ilişki yaşayabileceğimizi öğretti” diyor.