“Bazı çabalardan vazgeçmeyi, gülüp geçmeyi öğrendikçe güçleniyorum. Başka yol yok bence. Yeter ki, kendimi olduğum gibi göstereyim.”

Nilperi Şahinkaya ona yönelttiğimiz soruları cevaplarken biraz önce üzerinden çıkardığı kostümlerden, gelecek planlarından, büründüğü karakterlerden ve hatta uyku düzeninden bile bahsediyor. Oyunculukla ilgili kafamda hep aynı soru var: Bir oyuncu karakteri canlandırırken ne kadar kendisi olabilir? Nilperi Şahinkaya buna en samimi haliyle cevap veriyor: “Aslında oynarken oyuncu bütünüyle başkası olmaz, daha çok canlandırdığı karakterin tercümanı olarak sahnede var olmaya devam eder. Adı üstünde, karakteri ‘canlandıran’ kişi olarak oradadır. Bu yüzden o da, bir yandan seyircinin bir parçasıdır. Seyircide gerekli duyguları uyandırmak için, hem partneriyle hem de seyirciyle beraber bir yaratım sürecine girer. Setteyken seyircinin yerini yönetmen alır. Değişik bir his, çünkü yaratım sürecinde hem oyuncu olarak kendinizi dışarıdan gözlemlersiniz hem de kendinizi anlık i.güdülerinize teslim etmek için bırakmanız gerekir. Meditasyona benzetiyorum ben bunu.” Asıl Nilperi’den farklı karakterlere hayat verirken 35 yaşındaki oyuncunun geçirgenliği de, onun alametifarikasını ortaya çıkarıyor. “Tüm karakterlerin, oyuncudan ne kadar uzak olurlarsa olsun, her insanda bulunan ortak itkileri vardır. Bu itkilerden yola çıkınca hepsiyle bağ kurulabilir. Oyuncu için önemli olan, karakterin ne yaptığı değil, hangi duygularla yaptığıdır. Diyelim ki Medea’yı canlandırıyorum. Medea çocuklarını öldürür. Her ne kadar hastalıklı olsa da Medea’nın çocuklarını öldürmesinin arkasında haksızlığa karşı intikam, terk edilmişlik, çaresizlik gibi hepimizin bildiği duygular var. Oyuncu o ortak duygulara odaklanır.”